Its Kinda a Funny Story Characters Aaron

See a Problem?
Thanks for telling us about the problem.
Friend Reviews
Community Reviews




Tot ik las dat het Een dikke 4 sterren voor het herkenbaar maken van een depressie. De prille verliefdheid hoort bij zo'n boek, al lijkt het alsof dat het hoofdpersonage zijn anker wordt. Dat lijkt me niet de beste boodschap voor anderen met een depressie, maar soit. Ik kon alleszins niet stoppen met lezen in dit boek. Het is ergens ook een sneer naar al onze "perfecte" leventjes, waar ik heerlijk van kan genieten als dat gebeurt. "Hey, niemand is perfect en begin eens met jezelf graag te zien!"
Tot ik las dat het semi-autobiografisch was, of toch minstens geïnspireerd door de auteurs eigen doortocht in de psychiatrie, dacht ik dat het boek vrij makkelijk zou weglezen. Maar alweer, hey, dit komt van een ervaringsdeskundige. Heel schokkend als je bepaalde denkpatronen van jezelf herkent, en tot de vaststelling komt dat de man zelfmoord gepleegd heeft - ook al gaf hij er lezingen over. Dit maakt het thema voor mij nog moeilijker te doorgronden.
Wat een aanrader voor iedereen.
(conclusie: dan toch maar 5 sterren)

De psychiatrische kliniek leek wel een 4 sterren hotel, ik bedoel.. een rookruimte, pokeravonden, en Craig die een flinke make-out sessie had met maar liefst 2 meisjes in 5 dagen?! En na die 5 dagen in de kliniek heeft Craig het licht gezien, en lijkt alles weer positief?
Ik waardeer dat Ned Vizzini depressie bespreekbaar wil maken, maar Craigs depressie lijkt wel e Door alle postieve reviews van mijn goodreads vrienden heb ik besloten dit boek te lezen, maar ik was eerlijk gezegd teleurgesteld..
De psychiatrische kliniek leek wel een 4 sterren hotel, ik bedoel.. een rookruimte, pokeravonden, en Craig die een flinke make-out sessie had met maar liefst 2 meisjes in 5 dagen?! En na die 5 dagen in de kliniek heeft Craig het licht gezien, en lijkt alles weer positief?
Ik waardeer dat Ned Vizzini depressie bespreekbaar wil maken, maar Craigs depressie lijkt wel een sprookje..
(Overigens wel 3 sterren omdat het begin wel leuk was, de schrijfstijl vond ik ook fijn, en de patiënten waren wel leuk om over te lezen)
...more
Zeer verdrietig om te lezen dat de schrijver op 32-jarige leeftijd suïcide heeft gepleegd. Zo triest voor hem en zijn jonge gezin.


Het boek is niet direct in een chronologische volgorde geschreven, gezien de lezer middenin het verhaal begint. Of dit het verhaal inge
In 'it's kind of a funny story' vertelt Ned Vizzini het verhaal van Graig Gilner. Gilner wordt aangenomen aan Manhattan's prestigieuze Executive Pre-Professional High School. Echter, dat maakt hem ineens een doorsnee jongen in een groep van briljante studenten. Bij Gilner zorgt deze ontdekking voor toenemende angsten en het gevecht tegen een klinische depressie.Het boek is niet direct in een chronologische volgorde geschreven, gezien de lezer middenin het verhaal begint. Of dit het verhaal ingewikkeld maakt, verschilt waarschijnlijk per lezer. Ik ervaar het zelf als prettig, omdat ik dan meteen het verhaal ingetrokken wordt.
Personages
In de eerste 10 hoofdstukken maakt de lezer kennis met de hoofdpersonen. Ik vind het jammer dat er weinig aandacht is besteed aan het omschrijven van het uiterlijk van de hoofdpersonen. Hierdoor moet ik zelf wat bedenken en dat maakt het toch lastiger. Wat ik wel erg tof vind, is dat er veel aandacht is geweest voor de gevoelens van de personages. Dat maakt dat ik ze echt leer kennen alsof het mijn eigen vrienden zijn.
De ontwikkelingen van de personages zijn verbluffend beschreven. Je groeit samen met ze op en weet wat ze doormaken, waardoor ieder zich hier goed in kan herkennen. Van het moment dat ze elkaar leren kennen, totdat Craig op het punt staat om zichzelf van kant te maken. Ook de personages in het ziekenhuis krijgen een eigen verhaal. Als lezer maakt dat het verhaal breed en allesomvattend.
Schrijfstijl
De schrijfstijl van Vizzini bevalt mij erg goed. Hij weet het zware onderwerp luchtig te brengen, waardoor ik soms zelfs hardop moest lachen om bepaalde scènes. Daarnaast is het boek gemakkelijk door te komen, wegens de korte zinnen en het simpele gebruik van woorden. Het is duidelijk dat het boek geschreven is voor tieners tussen de 12 en 18 jaar, wat betreft de schrijfstijl. Ik val niet in de categorie, waardoor het af en toe wat te simpel is. Dat maakt het verhaal echter niet minder goed geschreven.
Het verhaal staat als een huis. Het onderwerp is herkenbaar en voor velen zelfs werkelijkheid geweest. Vizzini heeft er tevens voor gezorgd dat dit onderwerp ook de rode lijn in het verhaal wordt. Hij is niet uitgeweken naar andere onderwerpen die bij de pubertijd horen. Daarvoor moet hij complimenten ontvangen, want het is lastig om bij 1 onderwerp te blijven.
Spanningsbogen
Spanningsbogen zijn niet terug te vinden in dit boek. Er zijn momenten waarop je het verhaal echt door wil lezen, bijvoorbeeld op het moment dat Craig besloten heeft om van de Brooklyn Bridge te springen. Ik had echter geen moeite om het verhaal weg te leggen. Dat zal er vooralmee te maken hebben gehad dat het boek vooral luchtig is, en er geen belangrijke zaken opgelost moeten worden. Ik hoef zelf nergens achter te komen, zoals dat bij een misdaadroman wel is.
Daarentegen past dat ook totaal niet bij dit verhaal. Dit verhaal moet, in combinatie met dit onderwerp, voornamelijk een podium krijgen. Het feit dat het onderwerp al zwaar is, maakt dat het verhaal met humor moet worden opgetikt. Vizzini is daar zeker in geslaagd en heeft mij laten nadenken. Daarnaast is het hem gelukt om het onderwerp voor het voetlicht te zetten. Een spanningsboog heeft hij daar ook niet voor nodig gehad.
Aanrader?
Kortom: het verhaal is ontzettend luchtig en grappig geschreven. Erg knap, gezien het zware onderwerp. Daarnaast ben ik van mening dat dit boek gebruikt zou moeten worden op scholen, wegens de essentiële informatie over depressies. Het is een situatie waar vele jongeren weleens in terecht zijn gekomen. Zeker 5/5 sterren waard.


Dit boek krijgt 4 sterren van mij. Ik lees dit boek naar aanleiding van de girlscene leesclub. Ik had het boek zelf gesuggereerd maar ik wist niet eens meer waar het over ging. Ik had hem op mijn to read list gezet omdat hij op book depository aangeraden werd.
Ik vond het wel een heftig boek. Om heel eerlijk te zijn kan ik me heel moeilijk inleven in mensen met een depressie of neiging tot zelfmoord. Ook al heb ik al redelijk wat boeken met dat onderwerp gelezen - fictie en non fictie - het blijft lastig. Ik had ook gelezen dat dit op de middelbare school ook vaak gelezen werd en ik begrijp het helemaal. Ik had ook zo'n bepaald gevoel. Wat ik leuk vond is dat de hoofdpersoon een grote ontwikkeling doormaakt. Het is gelukkig wel een realistisch boek. Niet dat de schrijver je de indruk wil geven dat een weekje kliniek je van je depressie afhelpt.




After he wrote an essay that got published by the New York Times Magazine, several of his essays about his young adult life ended up being combi
Vizzini grew up primarily in the Park Slope neighborhood of Brooklyn in New York City. He attended Stuyvesant High School in Manhattan, graduating in 1999. While still a teenager, he began to write articles for the New York Press, an alternative newspaper.After he wrote an essay that got published by the New York Times Magazine, several of his essays about his young adult life ended up being combined into his first book, Teen Angst? Naaah.... Vizzini attended Hunter College, also located in Manhattan. Ned Vizzini lived in New York City. Vizzini's characters and situations are said be based upon his time spent at Stuyvesant.
...moreArticles featuring this book

Welcome back. Just a moment while we sign you in to your Goodreads account.

Source: https://www.goodreads.com/nl/book/show/248704.It_s_Kind_of_a_Funny_Story
0 Response to "Its Kinda a Funny Story Characters Aaron"
Postar um comentário